İNSAN KALABİLMEK

Yalnızlık türküsünün yıldızlarıydık biz

Sükût diyarının gizli bahçesineydi tüm kaçışlarımız

Ve bir tebessümün arkasına sinmişti tüm korkularımız

Sevgimiz, nefretimiz ve kusurlarımız

Her şeyimizle insandık biz

İnsana hasret topraklarda 

İnsan kalabilmekti tek umudumuz

Merhaba Sayın Okur,

İnsan olmak ve insan kalabilmek kavramları arasındaki farkı hiç düşündün mü? Kimileri insanları; "insanlar" ve "hayvanlaşmış insanlar" diye ayırır. Sen nasıl yapıyorsun ayrımı? Ben hayvanlaşmış insanlar kavramını kullanmayı doğru bulmuyorum çünkü kimi zaman bunun hayvanlara yapılan bir hakaret olabileceğini düşünüyorum. Mesela bir arkadaşım "insanlar" ve "insanımsılar" derdi. Çok daha güzel bir ifade tarzı. Fakat ben tam olarak bu iki türden bahsetmeyeceğim yazımda. İnsan olmak ve insan kalabilmenin ayrımından bahsetmek istiyorum dilim döndüğünce. Öyleyse iyi okumalar sayın okur. 😊

İnsan olmak, üzerinde hiçbir hak iddia edemeyeceğimiz, Allah cc. tarafından bize bahşedilen bir lütuftur. Doğduğumuz andan itibaren, hatta doğmadan, hiçbir çaba harcamadan, uğraş vermeden bu şerefe nail oluruz. Güzel bir ahlak üzerine yaratılırız. Yani insan kalabilmek için tüm donanımlar bizde mevcuttur.

İnsan kalabilmek, insan olmanın ötesine geçmektir. Çaba, emek, uğraş ister. Hem kolaydır hem de bir o kadar zordur aslında. Herkesin dilinde var olan fakat pek azının özünde var olandır.

İnsan kalabilmek,

Haksızlık karşısında susmamak, yılmamak, dimdik durabilmektir.
Sana taş atana gül atabilmektir. Gül atamazsan taş da atmamayı seçmektir.
Affeden olmaktır.
Ezmemek ama kendini de ezdirmemektir.

"Bana dokunmayan yılan bin yaşasın." değil, sana dokunan yılan bana da dokunmuştur diyebilmektir.
Komşusu açken yatağında huzur bulamamaktır.
Elimden bir şey gelmez değil, ben ne yapabilirim demek ve harekete geçmektir.
Laf olsun diye değil, arkasını doldurarak konuşmaktır.

İnsanların kusurlarını görmemek, duymamaktır. Olur ya duyduysa konuşmamaktır.
Sinirlenince yalnızca vücudunu değil, dilini de tutabilmektir.
Rengine, diline, dinine, ırkına, cinsiyetine bakmaksızın içteki insan kalabilme mayasına inanmak, ulaşabilmektir.
Elinden ve dilinden emin olunan olmaktır.

Sevmek, korkmak, kızmak, kırılmak, hâya etmektir.
Tüm duyguları hissedebilmek ama yerli yerinde hissetmek ama doğru ifade etmek...
Kıran, dağıtan, yıkan değil; birleştirici olmaktır.

Güçsüzken değil, güçlüyken de doğru olanı yapmaktır.
Herkes yapıyor değil, ben yapmayacağım diyebilmektir.
Kendi kişiliğini ortaya koyabilmektir.

Hissetmek ve hissettirmektir.
İnsan kalabilmek sanatla bütünleşmek, kaynaşmak...
Ötesine geçip tek başına sanat olabilmektir.

-SİYAHKALEM-